Gedagte vir Vandag

27 Nov 2020

Koos Espach

JESUS ONDERWEG NA SY LYDING, DOOD EN OPSTANDING.

(Matt. 16:21–25:46)

JESUS SE VIERDE TOESPRAAK: VERHOUDINGS TUSSEN GELOWIGES

(Matt. 18:1-35)

AANLEIDING TOT AFVALLIGHEID (1)

(Mark. 9:42-48; Luk. 17:1-2)

JOU VERANTWOORDELIKHEID OM DIE REGTE VOORBEELD TE STEL!

Matt. 18:5-6 – “En wie so ‘n kindjie in my Naam ontvang, ontvang My. Elkeen wat een van hierdie kleintjies wat in My glo, van My afvallig maak, vir hom is dit beter as hy met ‘n groot meulsteen aan sy nek in die diep see verdrink.”

Vergelyk ook Deut. 12:31 – “Julle mag nie die Here julle God dien waarop ander nasies hulle gode dien nie, want wat hierdie nasies doen, is afskuwelik vir die Here: hulle verbrand selfs hulle seuns en dogters vir hulle gode. Die Here haat dit alles.”

Vir God was dit belangrik dat kinders opgevoed word om Hom te dien en lief te hê. Terwyl kinderofferandes in die Ou Testamentiese tye algemeen onder die heidennasies was, het God egter hierdie gebruik “gehaat” en by die Jode absoluut verbied (Deut. 12:31). Jesus het hierdie tradisie as Kindervriend, in die Nuwe Testament kom voortsit. Kinders, die geringstes in die samelewing, het by Jesus tydens Sy aardse lewe, ‘n spesiale plek gehad – as jy ‘n “kindjie in sy Naam ontvang, ontvang jy Hom.” Ons het selfs met die afgelope paar dae se bespreking gesien dat jy nie die koninkryk gaan beërwe as jy nie soos ‘n kind kan word nie.

Jesus sit Sy onderrig aan Sy dissipels en aan ons gelowiges voort met Sy tweede voorskrif hoe ons na mekaar moet omsien. Dit handel oor ons verantwoordelikheid om te verseker dat die kinders, “een van hierdie kleintjies wat in Hom glo, oftewel die geringes onder die gelowiges, nie van Hom afvallig gemaak word nie.” Vir die skuldige wat in ’n wêreld waarin mense hulle posisies misbruik deur om ander te beledig, verkleineer, minag of afvallig te maak, en nie aan Jesus se voorskrif gehoor gee nie, sou dit ’n mindere straf wees om in die see gegooi te word met ’n “meulsteen om sy nek en te verdrink.” (’n Groot ronde klip deur esels getrek om koring fyn te maal.)

Teenoor die diens aan die “geringes”, wat beloon sal word, staan nou die skade aan “geringes”, wat gestraf sal word. Binne die gemeenskap van die gelowiges word ons nie geroep om belangrik te wees nie, maar om in diensbaarheid die “kleintjies”, die “geringes” wat in Jesus glo te ontvang, te versorg en te beskerm teen afvalligheid. Hier gaan dit nie soseer om kinders nie, maar om élkeen wat soos kinders, nederig en afhanklik van God is. Presies wat alles hulle tot struikeling kan bring of “afvallig van Jesus maak”, word nie gesê nie. Dit kan letterlik enigiets wees wat mense van die geloof in Jesus, afvallig maak. Die mens wat so 'n afhanklike “kleintjie” of “geringe” in die geloof van Jesus mislei, sal liewer 'n skrikwekkende dood verkies as om aan die toorn van God blootgestel te word.

Ons moet weet dat Satan soos 'n brullende leeu rondloop en kyk wie hy kan verslind: “Wees nugter, wees wakker! Julle vyand, die duiwel, loop rond soos ‘n brullende leeu, op soek na iemand om te verslind” (1 Pet. 5:8). Die Bose werk ook harder binne die gemeenskap van die gelowiges en veral in gesinne, as daarbuite. Daarom is dit moeiliker om afvalligheid te wil keer as om die besoedelde Vaalrivier weer skoon te kry. As ons nie ons gesinne bou en omsien na die gemeenskap van gelowiges nie, hoe gaan hulle leer om húlle gesinne en toekomstige gemeenskappe van gelowiges, te bou en sodoende te verhoed om “afvallig te raak.”

Om ‘n ouer te wees, is genade van God. Dit is ‘n voorreg om verantwoordelik te wees vir die welsyn, sorg en ordelike lewe van kinders. Die heel eerste opdrag wat God aan die man en vrou gegee het direk nadat Hy hulle geseën het, was: “Wees vrugbaar, word baie, bewoon die aarde en bewerk dit” (Gen. 1:28a). Gesinsvorming is ‘n uiters verantwoordelike roeping van ouers. Kinders is ‘n seën van die Here en ouers moet hulle met die hulp van God laat opgroei sodat hulle tot eer van God kan leef. Baie ouers wil só graag hulle kinders vorm tot “konings” van hul eie aardse koninkryke terwyl dit elke ouer se eintlike plig is, om te sorg dat hulle kinders by God uitkom, dat hulle hemel toe gaan.

Hoe gaan ek en jy dit regkry? Hoe verseker ons ons kinders se beloning by die Here? Hoe verseker ek my kind gaan hemel toe“en ek veroorsaak nie dalk dat hulle afvallig raak, en ek met ‘n groot meulsteen aan my nek in die diep see verdrink nie?” Elkeen is tog sélf verantwoordelik om te verseker dat sy of haar eindbestemming die hemel is. Indien ek my kinders se “volmaaktheid” wil respekteer, moet ek as ouer sélf seker maak om die Here te verheerlik, naby Hom te wees en om vanuit Sy Woord te leef, want “die woord van die Here is volmaak: dit gee lewe!” (Ps. 19:8). Maak jou eie saak met God reg. Ondersoek jouself en bid dat God jou genadig sal wees. Bely dat jy nooit jou roeping sal kan verwesenlik vanuit jou eie kragte nie. Wees ‘n gerespekteerde voorbeeld vir jou kinders!

Maak seker dat hulle jou voorbeeld volg deur in Jesus Christus te glo, dat hulle “met hulle monde bely dat Jesus die Here is, en met hulle harte glo dat God Hom uit die dood opgewek het, dan sal hulle gered word” (Rom. 10:9). “Wie dit alles onderhou, groot is sy beloning” (Ps. 19:12b).

“Daar is net een manier om jou kinders te leer om in Christus se voetspore te loop en dit is om dit self te doen” (Abraham Lincoln).

Gebed: Here, dankie vir die genade om kinders te mag hê. As ‘n ouer is ek soms geneig om met ongeduld teenoor hulle op te tree. Skenk my die geduld dat ek hulle met die nodige respek sal behandel – geduld en respek vir hulle buie, hulle gebrekkige begrip, die kere wat dit blyk dat hulle nie ore het nie. Skenk my die genade om hulle groot te maak in U weë, die krag en die wysheid om hulle te vertrou in hulle vermoëns en met liefde hulle foute ook te aanvaar. Dankie vir die begrip om te besef, ek kan slegs met vertroue regop staan en die uitdagings van kinders met liefde groot maak, as ek eers op my knieë voor U was en terwyl ek kinders het, my gebede, nooit eindig nie. Amen.