E-Kerk : Gedagte vir Vandag

JESUS GENEES ‘N MAN WAT BLIND GEBORE IS (2) – SY WONDERDADE! (2)

Joh. 9:1-3 – “Terwyl Jesus wegstap, sien Hy ‘n man wat van sy geboorte af blind was. Sy dissipels vra Hom toe: ‘Rabbi, deur wie se sonde is dit dat hierdie man blind gebore is: sy eie of sy ouers s’n?’ En Jesus antwoord: ‘Dit is nie deur sy eie sonde nie en ook nie deur sy ouers s’n nie, maar hy is blind sodat die werke wat God doen, in hom gesien kan word.”

Vergelyk ook Jes. 53:4a en 5 – “Tog het Hy óns lyding op hom geneem, óns siektes het hy gedra ... Oor óns oortredings is hy deurboor, oor óns sondes is hy verbrysel; die straf wat vir ons vrede moes bring, was op hom, deur sý wonde het daar vir ons genesing gekom.

Siekte is een van die moeilikste dinge in ons gevalle wêreld. Veral ook iets soos gestremdheid – selfs vanaf geboorte. Die kroniese langtermyn lyding – wat baie meer mense as net die sieke of die gestremde raak, is ontsaglik en onbegryplik. Daar is min dinge wat ‘n mens so gou op moedverloor se vlakte plaas, ‘n mens selfs in depressie in beweeg, as siekte. Wie se sonde het hierdie teenspoed veroorsaak?

Ons wil altyd 'n verduideliking hê wanneer dit kom by siekte, lyding, rampe en dood. “Waarom? Hoe kon dit? Wat is die verklaring hiervoor? Hoekom ek? (Hoekom nie ek nie, wat maak my beter as die volgende persoon?) Wat het ek gedoen om dit te verdien?” Dink maar net aan die onlangse droogte, of oor die vorige week se verwoedende brande in Knysna en omgewing wat alles, selfs mens en dier in sy pad verswelg het. Mens antwoord dan vinnig: “God straf ons; God praat weer hard met ons. Ons moet ons net voor God verootmoedig, net ons sonde bely, dan sal dit weer reën. Ons moet terugdraai na God toe dan sal Hy .....!” God laat Hom nie manipuleer nie. Onderliggend ook die vraag: “Wie se sonde het hierdie tragedies veroorsaak?” Die mens is geneig om homself nie aan die oorsaak te koppel nie, dit is ander mense se sonde, nie syne nie.

Ons vermoede is net soos die dissipels, gewoonlik dat siekte en lyding 'n soort straf is vir een of ander sonde of oortreding. Dis maar net menslik om so te redeneer. Terwyl ons vergeet dat God se toorn en straf reeds ten volle uitgewoed het op die Here Jesus aan die kruis. God het laaste by Golgota hard gepraat toe Hy Sy liefde aan die wêreld uitgebasuin het. Jesus, ons Middelaar het die sonderekening van ons ten volle betaal – “dit is volbring,” dit is afgehandel! God het nie Auschwitz gebou nie; God motiveer nie misdadigers aan nie; God forseer nie Sy wil op ons af nie; God is niemand se marionet nie! Die mens bring dit oor homself.

Tog kan ons die dissipels se vraag so goed verstaan: “Rabbi, deur wié se sonde is dit dat hierdie man blind gebore is? Sy eie of sy ouers s'n?” Wat is die oorsaak hiervan? Wie se skuld is dit? Gee vir ons asseblief 'n verklaring hiervoor. Ten diepste toe is alle ellende in die wêreld die gevolg van die oorspronklike sondeval (Rom. 8:18-25). God het nie oorspronklik siektes en dood in Sy skepping ingebou nie. Iets geweldigs het gebeur. Die mens het weggebreek uit God se liefde. Daardie verskriklike opstand het God se vloek op die skepping gebring (Gen 3:17). Alle siekte en watter swaarkry ook al in hierdie lewe, kan teruggevoer word na die sonde van ons eerste ouers, Adam en Eva. Van die sondeval af is alles in hierdie lewe aan die vloek van die sonde onderwerp. En dit is ook so dat kinders baie swaarkry op verskeie terreine van die lewe wanneer hulle ma’s byvoorbeeld dwelms gebruik het toe hulle met die kinders swanger was.

Maar, dit is níé so dat elke spesifieke siekte veroorsaak word deur spesifieke sonde nie. Jesus sê: “Nie sy of sy ouers se sonde het hierdie blindheid veroorsaak nie.” Moenie na die verlede kyk vir 'n verklaring nie. Kyk na die toekoms, na God se bedoeling. Wat dit veroorsaak het is nie so belangrik soos wat God se toekomstige bedoeling is nie. Dit is “sodat die werke wat God doen, in hom gesien kan word.” Daar is 'n goddelike plan met hierdie man se blindheid. Bó sy ouers se sonde, bó sy eie sonde, bó die blindheid opsigself, bó die lyding wat dit veroorsaak – staan die soewereine God. En die blindheid het nie by Sý wil en plan verbygeskuur nie – “U het my gevorm, my aanmekaargeweef in die skoot van my moeder” (Ps. 139:13). Die werke van God sal in hom gesien word. Kyk maar hoe het die mense weer hande gevat en uitgereik met die droogtes en verswelgende vure. Van orals het onbekende hulp ingestroom. Is dit nie deel van God se plan nie? Is dit nie weer nodig dat ons omgee-vir-ander-mense word nie?

Eintlik moes die dissipels gevra het: “Wat is die doel dat hierdie man blind is van sy geboorte af?” Jesus se antwoord sal moontlik vir sommige mense ongemaklik laat, wanneer hulle hoor dat hierdie man vir sy lewe lank blind was sodat God se werk nóú eers in hom geopenbaar kan word. Ons moet egter versigtig wees om nie te veel van die mens te dink en te min van God nie. Geen mens behoort eintlik te vra: “Verdien ek nou regtig om so swaar te kry, nie?” God skuld ons niks nie. Ons kan nie van God omdat-antwoorde op ons waarom-vrae verwag nie. God is Almagtig en soewerein – Hy doen wat Hy wil. Hy géé nie antwoorde nie omdat Hyself die antwoord is.

Die gevolgtrekking is dan eintlik dat swaarkry al is wat ons eintlik verdien. Maar as ons in die lig van God se grootheid kan begin raaksien dat ons deur Hom gebruik word om Sy eer en heerlikheid ten toon te stel, dan kry ons swaarkry betekenis. Met die genesing van hierdie blinde man wys die Heilige Gees vir ons wie Jesus Christus regtig is. Dit is Hy wat verlossing vir die volk van die Here bewerk. Dit is Hy wat nie net mense se liggaamlike oë weer laat sien nie. Hy maak ook mense se geestelike oë oop sodat hulle God se heerlikheid kan raaksien. “Oor ons sondes is Hy verbrysel. Deur Sy wonde het daar genesing gekom.” Hy is die Messias – Sy Naam is Jesus Christus ons Here!!!

“Wat ‘n verskriklike paradoks: Die sondaar word vir ewig vrygespreek van elke letseltjie van die sonde; terwyl die Seun van God vir altyd die letsels dra van die offer wat Hy daarvoor moes bring” (Richard Halverston).

Gebed: Hemelse Vader, dis soms vir my moeilik om vrede te maak met siekte en ek kan nie altyd verstaan hoekom nie. Dit is dan ook wanneer ek as swakke mens worstel met vrae hoekom juis ek? Waarom gryp U nie in en maak my weer gesond nie? Wanneer ek egter terugkyk op die herstel pad, dan besef ek dat U my hierdeur wil leer om meer dankbaar te lewe, om my onvermoë en U groot krag, soveel beter te besef, om ander siek mense raak te sien, te bid vir hulle en dankbaar te wees dat ek aan U behoort. Dankie dat elke ompad van my, U oppad is. Dankie dat ek elke keer kan besef dat U soms my rigting verander, maar nooit my bestemming nie. Amen.