Gedagte vir Vandag

Maandag, 28 Junie 2021

Koos Espach

‘n Replika van die tempel in Jerusalem

JESUS ONDERWEG NA SY LYDING, DOOD EN OPSTANDING (116)

(Matt. 16:21–25:46)

Jesus se vyfde toespraak: Sy laaste gesprek met die dissipels op die Olyfberg (1)

(Matt. 24:1–25:46)

Die profetiese rede: die tempel sal afgebreek word (1)

(Mark. 13:1-2; Luk. 21:5-6)

God bly nie in geboue nie!

Matt. 24:1-2 – “Toe Jesus van die tempel af weggaan, het sy dissipels nader gekom en sy aandag op die tempelgeboue gevestig. Maar Hy antwoord hulle: ‘Julle sien al hierdie dinge? Dit verseker Ek julle: Hier sal nie een klip op die ander bly nie; alles sal afgebreek word.”

Vergelyk ook Jer. 26:18 – “Miga het in die dae van koning Hiskia van Juda as profeet opgetree en vir die hele volk van Juda gesê: So sê die Here die Almagtige: Sion sal soos ‘n land geploeg word, Jerusalem sal ‘n puinhoop word, die tempelberg ‘n hoogte vol bossies.”

Dit is die tweede deel van Jesus se laaste toespraak. In die eerste deel (Matt. 23) het Hy met die skare en die dissipels in die tempel gepraat oor die einde van die Farisese Jodedom en veral skrikwekkende oordele oor die Fariseërs en skrifgeleerdes uitgespreek. Per implikasie is dit ook oordele oor die Jode, want wat die leiers was, het sekerlik deurgesuur na die volk toe. Nou verlaat hulle die tempel en praat Jesus verder met die dissipels op die Olyfberg. Terwyl hulle die Olyfberg nader, het die dissipels Sy aandag gevestig op die imposante tempel wat bo die heilige stad uittroon. Vir hierdie, meestal vissermanne van Galilea af, was die majestueuse tempel ‘n argitektoniese wonder. Een van hulle het (seker oopmond) gesê: “Kyk watter geweldige klippe en watter geweldige geboue” (Mark. 13:1).

Die Olyfberg is aan die oostekant van Jerusalem geleë. Jesus lewer hierdie profetiese rede terwyl hulle na die tempel kan kyk. Die tempel is gebou uit enorme rotsblokke en versier met goud en marmer, regtig iets besonders. Een rotsblok wat opgegrawe is, was 4x6x12 meter groot. Die tempel was op dié stadium nog nie eers voltooi nie. Bouwerk het in 15 vC ‘n aanvang geneem onder Herodes die Grote en is in 64 nC eers finaal voltooi – ironies genoeg, net voor dit vernietig is in 70 nC deur die Romeine onder leiding van keiser Titus. Die prag in die oë van die dissipels, word in puin verander! God se woning, (volgens die Jode), gelyk gemaak met die grond – “Sion sal soos ‘n land geploeg word, die tempelberg ‘n hoogte vol bossies.”

Die tempel was deur die eeue heen vir Israel die grootste en belangrikste simbool van God se teenwoordigheid, Sy aardse adres en woonplek tussen Sy mense (asof mens God kon beperk tot ‘n gebou op een plek). Dit was seker ‘n verskriklike skok vir die dissipels toe Jesus nie hulle sentiment deel met die imposante gebou nie. Jesus wat in Sy Goddelikheid alle dinge vooruit weet, raak oor die werk van mensehande nie in vervoering nie. Hy sien die tempel as die simbool van die Joodse vormgodsdiens. Dit sal moet plek maak vir die heiligdom van die geestelike godsdiens van die Godsryk en “Hy antwoord hulle: ‘Julle sien al hierdie dinge? Dit verseker Ek julle: Hier sal nie een klip op die ander bly nie; alles sal afgebreek word.”

Die tempel was vir die Jode meer as net ‘n gebou. Dit was die plek waar hulle God kon ontmoet en offers aan Hom bring. Dit was vir hulle ‘n gebou in die heiligste stad op aarde, Jerusalem, die stad van Dawid! Dit was die hoeksteen van hulle wêreld. Is dit nie maar vandag dieselfde met ons nie? As kind het ek die kerkgrond as heilige terrein gesien, ‘n plek wat die grootmense “God se huis” genoem het. Gelukkig weet ek nou dat God nie in geboue bly nie. Geboue is maar net plekke van baksteen en sement, aardse dinge wat verweer en oud word.

Maar, dit is mos deel van menswees om vastigheid te wil hê as deel van die permanensie van ons lewenswêreld. Ons wil nie graag weet hoe broos en onseker ons bestaan, en selfs strukture van die mees argitektoniese geboue van ons wêreld is nie. Inderwaarheid is die “geweldige geboue” maar net dooie geboue. Wanneer ek en jy Jesus as ons nuwe “tempel” aanvaar, en “met ons mond bely dat Hy die Here is en met ons hart glo dat God Hom uit die dood opgewek het, sal ons gered word” (Rom. 10:9). Ons benodig dus nie ‘n tempel êrens nie, omdat ons gered is het ons nou deel geword van die lewende tempels waarin die Allerhoogste woon – Immanuel, God met ons!

God bly nie in ‘n stad of ‘n gebou nie, daarvoor is Hy te groot en te heilig! God van die hoogste hemel, bly in ons harte. Jesus se harde woorde dat die tempel moes val en sy groot rotse verkrummel, was destyds eintlik ‘n genadewoord. Dit wat ek en jy as vas en seker beskou, moet val sodat Jesus die Rots van ons lewe word. Die gebou as hoeksteen van ons aanbidding, moet plek maak vir die ware Hoeksteen, Jesus Christus. Die vastigheid van stene opmekaar, moet plek maak vir God se beloftes om alles nuut te maak. Dinge wat my en jou imponeer is alles maar net menslike konstruksies en het miskien verskriklike materialistiese waarde, wat natuurlik ook nie verkeerd is nie. Maar dit moet plek maak vir Jesus wat die Eerste en die Laaste is, die Een wat ons ‘n plek in Sy hart gee, ‘n plek van ewigheidswaarde! Alleen só kan ek en jy seker maak ons bly God se mense op pad na God se toekoms!

“Slegs God kan die diepste verlange van ons menslike hart bevredig. Ons harte is immers vir Hom gemaak en net Hy kan die vakuum waar Hy behoort te wees, vul” (Richard Chevenix Trensch).

Gebed: Heilige Gees wat in my lewe, dankie dat U deur Jesus aan my nuwe lewe skenk. Dankie dat U in my werk, in my lewe en in my bly. Verhelder my verstand en gedagtes wanneer U die heilige Woord van God open sodat ek Sy wil, beter kan leer ken. Dankie dat U my help om my onvolmaakte gebede te verwoord en my in staat stel om met God te praat. Ek loof U vir die sekerheid wat U aan my gee. Alleen só kan ek seker maak ek bly deel van God, op pad na God se toekoms, en so my lewe oorvloedig maak. Amen.