E-Kerk : Gedagte vir Vandag

DIE OORBLYFSEL VAN ISRAEL (1) – GOD SE TROU!

Rom. 11:1-2a – “Het God dan nie tog sy volk verstoot nie?’ Sou iemand kon vra. Beslis nie! Ek is immers self ook ‘n Israeliet, ‘n afstammeling van Abraham, uit die stam Benjamin. God het sy volk, wat Hy lank tevore verkies het, nie verstoot nie.’ ”

Vergelyk ook Ps. 94:14 – “Die Here verstoot nie sy volk nie, die volk wat aan Hom behoort, laat Hy nie in die steek nie.”

Paulus wil vervolgens vir ons beklemtoon dat God se genade, altyd genáde bly ten spyte daarvan dat mense vandag nog, net soos Israel van ouds, die redding verbeur omdat hulle te trots en ongehoorsaam is om die genade van God te wil ontvang en in bevryding en vrede, in die evangelie van die kruis begin lewe – geen kruis, geen kroon!

Paulus gaan verder en stel die vraag of “God dan nie tog sy volk verstoot het nie?” Die feit dat Israel God verlaat het en dat “God Hom laat vind het deur die heidene wat Hom nie gesoek het nie en God verskyn het aan mense wat nie na Hom gevra het nie” (Rom. 10:20), het waarskynlik mense oor die misterie van die Joodse volk, die natuurlike nasate van Abraham, laat wonder. Dit blyk dat hy eintlik ‘n negatiewe antwoord verwag omdat hierdie nuwe bedeling waarin die heidennasies nou deel van God se nuwe volk uitmaak, en Israel dalk verwerp is.

Paulus antwoord met ‘n besliste ontkenning dat God Israel as volk verwerp het, al het miljoene individuele Jode verlore gegaan. As bewys daarvan voer Paulus aan dat God nog ’n oorblyfsel van Israel gered het waarvan hy self as voorbeeld, ‘n lid van die volk Israel, ‘n volbloed Jood as ’n afstammeling van Abraham uit die stam van Benjamin, is. As God hóm kon begenadig en gered het, ’n eertydse lasteraar van Christene wat hulle so gruwelik vervolg het, sal God beslis met Sy reddende liefdeswerk, ander Jode ook begenadig en red.

Hy beroep homself vir sy oortuiging dat God sy volk lank tevore verkies het en “nie verstoot het nie”, ook op die Skrif uit die profeet Samuel se tydperk: “Ter wille van Sy groot Naam sal die Here nie sy volk prysgee nie (1 Sam. 12:22). Uit die boodskap van die Skrif en die geskiedenis van Israel is dit duidelik, God laat Hom nie van Sy heilsplan met Israel afsien deur die volk se hardkoppigheid nie. God se wil en heilsplan word deur Sy Almag uitgevoer om in liefde, die wêreld te red en heel te maak.

Ons God van die Bybel is nie emosieloos nie. Hy is heeltemal anders as die mens wat opvlieënd, selfgerig, magsbehep en wraaklustig is. God is liefde – God hét ons lief! Hy word wel bedroef en kwaad maar Hy bly altyd dieselfde in Sy genadebetoon en heiligheid. God se trou teenoor Sy “kinders” verander nooit, dit staan onwankelbaar en onveranderlik vas. Dit is ons mense wat verhard, bedwelmend raak, blind en doof raak vir die evangelie. Sulke mense wíl God se genadewerk nie verstaan nie en raak só betrokke met dinge waarin hulleself glo, dat hulle God se genade nie meer kán verstaan nie.

Wat wel anders is van God, is Sy werkwyse. God laat die mens toe om sy eie keuses te maak en uit te oefen. Indien dit die verkeerde keuses is, is God bereid om met die “gewillige oorblyfsel” te werk. Christus is immers uit hierdie gewillige oorblyfsel gebore! Selfs toe die Jode vir Jesus gekruisig het, was dit nog nie die einde van God se pad met Sy volk nie.

Ons word selfs in sonde gebore en ons hele lewe is ‘n proses van heling. God is daardie “gom” wat die heling bewerkstellig en aan Hom laat bly “vasklou” deur geloof in Jesus Christus en die werking van die Heilige Gees, wanneer ons daarvoor in gebed vra! Ons sondig steeds daagliks, selfs daarvoor het Christus reeds betaal, maar ons moet tog bid om dié genade dat Hy dit ook sal vergewe, elke dag vra dat ons deel bly van Sy Koninkryk. Daarom moet ons elke dag bid vir sondevergifnis sodat ons nie verhard, bedwelmend, blind en doof raak vir die evangelie nie. Die versoening wat ons in Christus reeds ten volle besit, moet ons daagliks weer vir ons toeëien en glo dat ons deel van die “oorblyfsel” in God se koninkryk bly.

Natuurlik besit ons nog nie die koninkryk in sy volmaaktheid nie, maar daarom bid ons: “Laat U koninkryk kom;” “Dit is: Regeer ons so deur U Woord en Gees dat ons ons hoe langer, hoe meer aan U onderwerp. Bewaar U kerk en laat dit groei. Vernietig die werke van die duiwel, elke mag wat teen U opstaan, en alle kwaadwillige planne wat teen U heilige Woord bedink word, totdat die volkomenheid van u ryk kom, waarin U alles in almal sal wees” (Antw. 123 van Heidelbergse Kategismus). Deur die geloof in Jesus Christus word ons mede-erfgename van die heerlikheid van hierdie Koninkryk.

Dit is gevaarlik om vir God te vra: “Laat U koninkryk kom”, want ons eie koninkryk word dan in gevaar gestel. Dit help nie ons vra ons Vader om Sy koninkryk te laat kom terwyl ons oë na die hemel gerig is en ons diep gewortelde drang van ons sondige natuur nog self wil regeer nie. Ons sal slaaf bly van die ék-maak-so en ék-sê-so en ék-laat-my-nie-voorsê, koninkryk van ons harte. “Die Here se koninkryk is daar waar Hy as Koning erken en gehoorsaam word. Daar waar die Grondwet van die Koning die grondslag van ons lewe word” (Ds. Johan Smit).

“God is te wys om ‘n fout te maak, en te liefdevol om iets tot ons nadeel te doen, As jy dus nie Sy getroue hand kan sien in dinge wat met jou gebeur nie, vertrou gerus Sy liefdevolle hart”

(Charles Spurgeon).

Gebed: Ons Vader, dankie dat U trou teenoor my as U kind nooit verander nie, dit staan onwankelbaar en onveranderlik vas. Dit is ons mense wat verhard, bedwelmend raak, blind en doof raak vir die evangelie. Sommige van ons wíl U genadewerk nie verstaan nie en raak só betrokke met dinge waarin hulleself glo, dat hulle U genade nie meer kán verstaan nie. Laat U koninkryk kom ook in hulle verwarde lewe; ‘n Koninkryk in slegte tye wanneer chaos, wanorde en die donkerte hulle wil oorval; ‘n Koninkryk wat die huidige korrupte wêreld, moord, verkragting, mensehandel, hongersnood, werkloosheid, swak ekonomiese toestande en al die ander satanbeheerde dinge, verpletter. Dankie dat ek aan U, ons Vader kan vashou en hard kan uitroep: Laat U koninkryk kom “sodat U alles en in almal is” (Kol. 3:11). Amen.