Gedagte vir Vandag

Dinsdag, 31 Oktober 2023

Koos Espach

Paulus se Tweede Sendingreis (56)

Paulus in Korinte (6)

Paulus voor Gallio (1)

Opsy gesit vir die Here se gebruik

Hand. 18:12-17 – “Nadat Gallio goewerneur van Agaje geword het, het die Jode egter soos een man teen Paulus in opstand gekom en hom voor die hof gebring. 13 ‘Hierdie man,’ het hulle gesê, ‘probeer die mense oorhaal om God op ‘n manier te vereer wat in stryd is met ons wet.’ 14 Paulus wou praat, maar toe sê Gallio vir die Jode: ‘As dit oor ‘n onreg of ‘n ernstige misdaad gegaan het, was dit my plig om geduldig na julle Jode te luister. 15 Maar aangesien dit ‘n geredekawel is oor woorde en name en julle eie wet, moet julle self daaroor beslis. In sulke sake wil ek nie regter wees nie.’ 16 Daarna het hy hulle uit die hof uitgejaag. 17 Hulle het toe almal vir Sostenes, die hoof van die sinagoge, gegryp en hom net daar voor die regbank aangerand. Gallio het hom egter niks daaraan gesteur nie.”

Paulus se vreedsame bediening in Korinte was egter van korte duur. Die vervulling van die profesie van die gesig wat Paulus gesien het, het gou plaasgevind toe Gallio goewerneur van die Romeinse provinsie van Agaje geword het. Kort nadat Gallio, die nuwe prokonsul (goewerneur) in Korinte aangekom het, het die Jode eendragtig vir Paulus met geweld aangeval en na die groot regtersplatform van die goewerneur op die stadsplein gesleep. Die Jode se wrewel teen Paulus, het met die uitbreiding van die gemeente in Justus se huis, feller geword en het nou uitgebars. Met geweld wou hulle teen die ‘godslasterlike’ Paulus optree, en gehoop dat Gallio hulle sal help om Paulus uit die stad te jaag.

Die smalende Jode se aanklag teen Paulus voor Gallio, was dat ‘hierdie man’ die mense aanhits om God op ’n manier te dien wat teen die wet is. Waarskynlik verwys dit na die Christendom wat nie Romeinse staatserkenning as toegelate godsdiens gekry het soos die Joodse godsdiens nie. Vir die Jode is die wet van God ter sprake en dat Paulus se verkondiging teen die wet van God is. Hulle het dit egter so gestel dat Gallio dit sou verstaan as teen die wet van Rome en teen die Romeinse gode en kultus.

Paulus het gemeen dis nou sy beurt om te praat, sy beurt om die valse beskuldigings en beledigings te weerlê. Ongetwyfeld sou hy gedink het aan die naggesig om "nie bang te wees nie; om nie stil te bly nie” (18:9). Hierdie keer het die Here dit anders beskik. Hy moet swyg, die magtige goewerneur sal namens hom spreek. Natuurlik, die heidense goewerneur Gallio, wat geen kennis van ons Godsopenbaring gehad het nie, kon geen ander uitspraak gee behalwe dat hulle aanklag nie toegelaat kan word nie. Volgens sy beskouing is Paulus nie die oproermaker nie, maar hierdie klomp skreeuende Jode wat die rus verstoor. Hulle geredekawel oor godsdiens staan Gallio nie aan nie. Dis benede hom en hy jaag hulle weg.

Die Jode was seker verstom! Hulle aanklag is summier van die hand gewys. En Sostenes, wat Krispus (vgl. 18:8), as hoof van die sinagoge vervang het, moet dit ontgeld. Hy word soos een van Korinte se straatlopers net daar aangerand, alles terwyl Paulus by is. Paulus het nie ‘n vinger verroer of ‘n woord gerep nie – hy dink aan die naggesig van Jesus: “Moenie bang wees nie; hou aan met preek en moenie stilbly nie, want Ek is by jou. Niemand sal jou aanval of jou kwaad aandoen nie, want in hierdie stad behoort baie mense aan My” (18:9-10). Hy staan daar as oorwinnaar, deur die krag van die Here!

Tot dusver in Handelinge lees ons feitlik net van swaarkry en lyding van Christene en veral van teenstand teen Paulus, wat net die spreekbuis is van die Here. Maar Jesus het belowe Hy sal by hom wees, om die goeie boodskap oor Christus te verkondig. Is daar nie ‘n bietjie goeie nuus nie? Ja, beslis! Lukas wil ons aandag daarop vestig dat Paulus se pogings om die evangelie aan almal te bring, met swaarkry, moeite en teenstand gepaard gegaan het. Maar God is groter as al die teenstand wat mense teen die evangelie kan bied!

Lukas wys ons telkens daarop dat wanneer mense onverskillig teenoor die evangelie begin optree, het God hulle uit die pad gevee, soos met hierdie klomp Jode in Korinte. En wanneer ‘n klomp mense (veral God se volk, die Jode), probeer het om die evangelie van Jesus Christus stil te kry, het God dit so beskik dat Sy dienaars die evangelie nog duideliker en sonder ophou te laat weerklink. Mense kan nie God se planne omverwerp of fnuik nie. Ten spyte van baie teenstand, of liewer, álle teenstand, beur die evangelie voort en gaan dit van krag tot krag. Die rede: Jesus se afskeidsgeskenk aan ons, kort voor Hy opgevaar het hemel toe, was dat ek en jy moet onthou dat “Hy by ons sal wees tot aan die voleinding van die wêreld” (Matt. 28:20).

Die Here waarborg self sy teenwoordigheid by elkeen wat Sy woord uitdra! Ons kan aan hierdie belofte met ons hele lewe vashou. God roep ons deur Sy Gees om ‘n rol te vervul – daar is God se deel en ons deel. Ons deel is om te besef dat God nooit in ‘n lugleegte werk nie, daarom gebruik Hy gewone mense soos ek en jy om vir Hom te werk. Dit help nie om net te sê ons lees gereeld Bybel, gaan gereeld kerk toe en bid gereeld nie. Dit gaan dan steeds oor die ‘ek'! Ons moet eerder vra: ‘Wat het ek vir God gedoen?’ Ons moet onsself toewy aan God. Hy spandeer 24/7 aan ons, hoeveel tyd gee ons terug aan Hom?

Wat vereis dit? Lééf ‘n lewe gevul met God se Woord. God gebruik die stukke van my en jou gebroke lewe om Sy hemelse legkaart te voltooi. Elke Christen is geroep om ‘n verskil te maak en om instrumente in die hande van die Here te wees. Ons moet net bereid wees om te sê: “Hier is ek Here, ek is opsy gesit vir U gebruik, sonder U gaan ek nêrens nie!” En Jesus waarborg ons van Sy nabyheid en liefde, ongeag wat ons ervaar. Ek en jy kan daaraan vashou wanneer twyfel onverwags ons lewe binnesluip.

“U, Skepper-Gees, kom by ons bly, dring ons om ons aan God te wy. Leer U ons om met hoop te sug, ons oë op ons Heer te rig” (Liedboek 433:4).

Gebed: Hemelse Vader, dankie dat U nie verwag dat ek dinge bó my vermoë moet doen nie, maar wanneer U my roep, dit ‘n teken is van U vertroue in my dat ek wel vir die taak opgewasse sal wees. Hier is ek Here, ek is opsy gesit vir U gebruik, sonder U gaan ek nêrens nie! Amen.