Gedagte vir Vandag

Dinsdag, 29 November 2022

Koos Espach

Petrus in Lidda en Joppe (3)

Die opwekking van Tabita (2)

Wees tot seën vir ander

Hand. 9:39-41 – “Petrus het dadelik saam met hulle gegaan en toe hy daar kom, het hulle hom na die bokamer toe geneem. Al die weduwees het by hom kom staan en snikkend vir hom die klere gewys wat Dorkas gemaak het toe sy nog gelewe het. Nadat Petrus almal uitgestuur het, het hy gekniel en gebid. Toe het hy na die liggaam gedraai en gesê: ‘Tabita, staan op!’ Sy het haar oë oopgemaak en toe sy vir Petrus sien, het sy regop gesit. Hy het haar met die hand help opstaan, die weduwees en die ander gelowiges geroep en haar lewend voor hulle gebring.”

Petrus word in Lidda laat haal en sonder om te talm, vergesel hy die twee mans wat na hom gestuur is en stap hy so vinnig hy kan, die ongeveer 17km na Joppe. By sy aankoms het hulle hom dadelik na die bokamer geneem waar hy omring word deur al die huilende weduwees wat treur oor hulle weldoenster wat nou dood is. Destyds was weduwees geweldig uitgelewer omdat hulle nie meer aan ‘n gesinshoof verbind was nie. Tabita se dood was dus ‘n ramp, dit het hulle direk geraak.

Soos Jesus in die huis van Jaïrus gedoen het, (Mark. 5:40), stuur Petrus ook die huilendes die kamer uit. Die opdrag wat Jesus aan sy dissipels gegee het om dooies op te wek in Matteus 10:8, het nou ’n werklikheid geword. Petrus kniel in afhanklike gebed voor die Here om seker te maak wat die wil van die Here is, en toe hy oortuig is draai hy om na die liggaam en sê: ‘Tabita, staan op!’ (net soos Jesus in Mark. 5:41 vir Jaïrus se dogter wat talita beteken). Sy maak haar oë oop as eerste teken dat sy lewe, en toe sy Petrus sien, het sy regop gaan sit as bewys dat sy haar liggaamskragte herwin het. En Petrus help haar met die hand om op te staan. Wanneer Tabita gesond voor hom staan, roep hy die gelowiges en veral die weduwees wat seker nog in die nabyheid gewag het, en bring haar lewendig voor hulle.

In Tabita gee Lukas ons ‘n voorbeeld van Christelike omgee. Weduwees en kinders was immers die mees kwesbare mense in die destydse gemeenskappe. Haar vriende en diegene wat sy gehelp het, weet dit … en hoor dan van Petrus, ‘n gestuurde, ‘n apostel van Jesus Christus; Jesus, wat self mense uit die dood opgewek het; Jesus, wat self uit die dood opgestaan het; Jesus, wat aan Sy dissipels die mag gegee het om mense uit die dood op te wek. En Petrus kom ook hier tot stilstand, by die gewone mense en hy buig voor die God wat mag het oor die dood. Wat ons moet raaksien is dat dit God is wat Hom ontferm oor Tabita. Vir Hom is mense belangrik en Hy gee die lewe terug aan Tabita. Sy kan voortgaan om ander te help en hulle lewe mooi te maak.

Moontlik het wanhoop die gelowiges gedwing om Petrus te laat haal. Hulle doen ook iets ongehoords en neem hom na die bokamer. As hy maar net vir haar die hande sou oplê, sou Hy haar uit die mag van die dood red, sodat sy in die lewe kon bly. Om haar aan te raak, sou beteken dat hy aan ‘n lyk moes raak en vir enige Jood was dit taboe. Om aan ‘n lyk te raak het beteken jy is onrein en dus onaanvaarbaar vir God. Maar hulle het geglo dat Petrus haar uit die kake van die dood kan haal. Petrus raak haar nie aan nie, hy bid haar uit die kake van die dood. Die Here het Petrus gebruik om haar nog ‘n kans te gee om ‘n seën te wees vir ander, nog ‘n kans te gee om te kan dien.

As Jesus se volgelinge is ons nie sonder aanslae teen die lewe nie, maar ons het ‘n verbintenis met Hom wat oneindig groter is as onsself en na wie ons enige tyd vir hulp kan gaan. Die seën wat die Here ons skenk, mag nie tot ons beperk bly nie. Ons weet wel nie wat ander nodig het om ook geseënd te kan lewe nie, maar ons Almagtige Vader weet. Ek en jy moet ons saak met God regmaak. Onsself ondersoek en op ons knieë gaan en bid dat God ons genadig sal wees en bely dat ons nooit ons roeping sal kan verwesenlik vanuit ons eie kragte nie. Ons plig is om te bid sodat Hy ons in staat kan stel om kanale te wees waardeur sy seën na ander kan vloei. Deur ander te bemoedig en vir hulle te bid, kan ek en jy – in God se wêreld – ‘n ryke seën wees, ‘n Tabita wees, tot eer van sy Naam.

“Daar is geen suiwerder godsdiens as diens aan jou medemens nie. Om uit liefde vir God te werk vir die gemeenskap se welsyn, is die sterkste geloofsbelydenis” (Albert Schweitzer).

Gebed: Hemelse vader, Bron van alle seën, skenk my die genade en stel my in staat om vir ander ‘n seën te wees, omdat U seën in my lewe, so oorvloedig is. Laat U liefde in my, dring tot wederliefde vir hulle, om my. Amen.