Gedagte vir Vandag

Maandag, 31 Januarie 2022

Koos Espach

Jesus sterwe (4)

Jesus se laaste woorde terwyl Hy sterf – Sy vierde kruiswoord

Matt. 27:45-49 – “Van twaalfuur af het daar duisternis oor die hele land gekom, en dit het tot drie-uur geduur. Teen drie-uur het Jesus hard uitgeroep: ‘Eli, Eli, lemá sabagtani?’ Dit is: My God, my God, waarom het U My verlaat? Party van dié wat daar gestaan het, het dit gehoor en gesê: ‘Hy roep vir Elia.’ Een van hulle hardloop toe gou, vat ‘n spons en maak dit vol suur wyn en hou dit op ‘n stok vir Hom om te drink. Maar die ander sê: ‘Wag, laat ons kyk of Elia hom kom red.”

Jesus se sterwensoomblikke het aangebreek. Dit word ook as ’n buitengewone gebeurtenis aangedui deur die natuurverskynsels wat dit vergesel. (Selfs die natuur kon Jesus se lyding nie meer aanskou nie). Van twaalfuur tot drie-uur die middag oordek duisternis die hele aarde. Volgens kenners van die verskynsels in die natuur, kon nog niemand dit verklaar nie. Ons kan alleen aanneem dat dit God self was wat die aarde in donkerte gehul het om die diepte van Jesus se lyding van die oog van die mens te verberg. Die dag waarna almal uitgesien het, het aangebreek toe God deur Jesus in hierdie wêreld ingekom het. Maar nou het die mens dit verander in iets verskrikliks – die skepsels maak hulle Skepper dood – “Daardie dag, sê die Here my God, laat ek die son helder oordag ondergaan, maak Ek dit donker terwyl dit nog ligdag is” (Amos 8:9).

God was altyd naby Jesus. Jesus kon te eniger tyd uitgaan om met sy Vader te “gesels.” Jesus het selfs verklaar dat God by Hom is (Joh. 8:29) – Tydens Sy lewe op aarde sou Jesus altyd hierdie intimiteit met God die Vader hê. En tog, aan die kruis, word hierdie intieme eenheid tussen Vader en Seun, wreed verbreek, en Jesus beleef dat sy Vader Hom verlaat het. Daar waar Hy aan die kruis hang, praat Jesus met Sy Vader: “Vader vergeef hulle ... ; maar wanneer Jesus ons sondeoffer word, wanneer Hy die sonde van die wêreld op Hom neem, roep Hy uit: “My God, my God, ...” want God die Vader sien nie meer Sy geliefde Seun nie, Hy sien net sonde. Daar waar Hy aan die kruis hang, ontvang Hy God se oordeel oor sonde: “Christus was sonder sonde, maar God het Hom in ons plek as sondaar behandel ...” (2 Kor. 5:21).

Op Golgota breek ook die Vader se hart en God besluit om die middagson, wat om twaalfuur op sy felste is, “af te skakel!” Hoe kan Hy sy son in elk geval laat aanhou skyn as die ware Lig van die wêreld besig is om dood te gaan op daardie vloekhout van Golgota? God kom staan langs die kruis waar Jesus besig is om onder die mensdom se sondelas te sterf en Hy werp vir drie ure ’n kleed van “duisternis oor die hele land” om die verskriklike worsteling van Sy Seun met die wêreld se sondelas te verberg. Die sondelas van die mensdom skuif soos ‘n donkerkleed tussen God en Jesus in, Hy word as’t ware toegevou met die vrees van sonde. Vir die eerste keer beleef Jesus wat sonde is, sodat ons vrees daarvoor weggeneem kan word en die hemelpoorte vir ons kan oopswaai!

Toe die duisternis weer opklaar, breek Jesus die stilte en met feitlik Sy laaste lewensasem roep Hy uit: “My God, my God, waarom het U My verlaat?” Dit getuig van die gevoel van verlorenheid en verlatenheid in nood, maar ook van die sekerheid van redding omdat God naby is. Die uitroep was nie een van vertwyfeling nie, maar ’n angsroep waarin Jesus sy onpeilbare en onbeskryflike sieleleed aan die Vader uitroep. Ten spyte van die gevoel van Godverlatenheid, bly Jesus verseker van God se nabyheid en spreek Jesus Hom aan, kleef Hy aan Hom vas met die uitroep: “Mý God”!, terwyl ander wonder of Hy “nie na Elia roep nie?” Kom ons kyk of die profeet hom sou steur aan die grootprater. Hy het mos gesê hy sal die tempel sommer weer in drie dae opbou. Gee hom solank “suur wyn om te drink!”

“Godverlatenheid is baie meer as ‘n afgeleë plekkie op aarde, want ons kan weer daar padgee. Maar Godverlatenheid soos Jesus aan die kruis beleef het is ‘n doodloopstraat. Sonder God is daar geen lewe moontlik nie, dit beteken die ewige dood!” (Stephan Joubert).

Daarom is dit uiters belangrik dat ek en jy besef hóé groot Jesus se liefdesoffer op Golgota was – Godverlate sodat God ons opnuut weer vir Hom kon neem; sodat ons nooit deur Hom verlaat sal word nie. Jesus dra elke vorm van sonde van die ganse mensdom fisies en geestelik en Hy sê vir elke mens op aarde: “Indien jy jou nie bekeer en wegdraai van die sonde nie, sal jy vir ewig in die hel moet uitroep: Waarom het U my verlaat?” Dit geld selfs vir diegene wat glo dat daar nie ‘n hel is nie en dat die “God van liefde” nie die mensdom tot daardie uiterste toe sal neem nie – “As hulle dit met die groen hout doen, wat sal dan met die droë hout gebeur?” (Luk. 23:31). As God toelaat dat so ‘n verskriklike lot die onskuldige Jesus tref soos wat die wêreld Hom aangedoen het, hoeveel erger sal die lot van die ongelowige wêreld wees? Maar “omdat ons glo, word ek en jy deur die krag van God veilig bewaar vir die saligheid ...” (1 Pet. 1:5).

“Christus het op die gewone wyse as mens die verlating van God gevoel en tegelyk was Hy deur die geloof, van Gods liefde verseker” (Johannes Calvyn).

Gebed: Dankie Jesus dat U gewillig was om van God verlate te wees sodat ek vir ewig in Sy teenwoordigheid kan leef. Ek hoef nooit Godverlate te voel nie want “van my geboorte af is ek onder U sorg, van die begin van my lewe af is U my God” (Ps. 22:11). En wanneer ek met vrees en onsekerheid deur donker tye gaan, wéét ek dat ek maar net kan roep na U, U is nooit ver van my af nie. Amen.