Gedagte vir Vandag

Vrydag, 25 Junie 2021

Koos Espach

JESUS ONDERWEG NA SY LYDING, DOOD EN OPSTANDING (115)

(Matt. 16:21–25:46)

Jesus se vyfde toespraak: Ellende-aankondigings teen die skrifgeleerdes en Fariseërs (16)

(Matt. 23:1-39)

Klag oor Jerusalem (1)

(Luk. 13:34-35)

Jesus smag na ons liefde maar kan dit nie afdwing nie!

Matt. 23:37-39 – “Jerusalem, Jerusalem! Jy wat die profete doodmaak en die boodskappers stenig wat na jou toe gestuur is, hoe dikwels wou Ek jou kinders bymekaarmaak soos ‘n hen haar kuikens onder haar vlerke bymekaarmaak, maar julle wou nie! Kyk, nou word julle stad as puinhoop aan julle oorgelaat. Maar Ek sê vir julle: Julle sal My van nou af sekerlik nie sien nie totdat die dag kom wanneer julle sal uitroep: Loof Hom wat in die Naam van die Here kom!”

Jesus sluit die eerste gedeelte van Sy toespraak af wanneer Hy ‘n oordeel fel teenoor Jerusalem, hierdie sogenaamde heilige Godstad waar die Jode Hom ‘n paar dae vantevore ingelei het op ‘n donkie se rug en vereer het as die profeet uit Nasaret (Matt. 21:9-11). Met die woorde van Psalm 118:26: “Loof Hom wat in die Naam van die Here kom!”, het hulle lof aan Hom betuig! Hierdie selfde stad sou veertig jaar later in puin gelê word. Die dilemma was dat die tempel ook verwoes word, en die Jode het geglo dat hulle sonder die tempel, sonder God was. Hulle kon nog nie insien dat Jesus die plek van die tempel ingeneem het nie, en Sy aanvanklike preek dat hulle hul moet “bekeer, want die koninkryk van God het naby gekom” (Matt. 4:17), ook vir húlle bedoel was.

Hierdie gedeelte is die klimaks van die ellende-aankondigings en van Jesus se openbare bediening aan Israel. Ten spyte van die herhaling van Jerusalem se moord op die profete, gee God nie op nie. Jesus bevestig Sy lankmoedigheid en geduld na ‘n langdurige en herhaalde bemoeienis met God se volk wanneer Hy sê: “Hoe dikwels wou Ek jou kinders bymekaarmaak soos ‘n hen haar kuikens onder haar vlerke bymekaarmaak.” Dit is asof Jesus wil beklemtoon dat Hy “dikwels” die verlange gehad het om hulle van hulle doodsdrif te red, maar sonder sukses!

Hoe moet ons vandag hierdie ellende-uitsprake en strafaankondiging oor die destydse kerkleiers verstaan? Dit het betekenis vir Christus se kerk van alle tye, ook vir ons. Ons kan, en moet nooit God se genade onderskat nie. Die liefde van God in Jesus vir sondaars, sal ons seker nooit na waarde kan peil nie. Selfs in hierdie oordeelsaankondiging kom dit na vore. Sy bemoeienis met ons is onmeetlik groot!

Die beeld wat Jesus hier gebruik van ‘n hen en haar kuikens is bekend van Sy sorgende beeld – Hy het met Sy “hen-hart”, Sy eie lewe in gevaar gestel, sy “kuikens” gered, Sy kinders gedra, Sy natuurlike ouerinstink gevolg, en uit liefde ‘n uitkoms kom gee vir elkeen wat onder Sy vlerke wil skuil. Die hen wat met een oog op die kuikens en die ander oog op die valk waak oor haar kuikens. Sy kloek haar kuikens nader en sprei haar vlerke oop sodat hulle onder haar kan skuil tot die gevaar verby is. Sy rek haar nek al in die rondte totdat sy reken alles is veilig, dan strek sy haar regop en vou haar vlerke toe sodat die kuikens weer hulle gang kan gaan.

Hierdie beeld getuig van Jesus se besorgdheid oor die mens wat in sonde verval. Dit spreek van ‘n verlange om uit liefde aan ons verlossing te bied. Hy gooi nie tou op nie. Hy probeer “dikwels” met lankmoedigheid en geduld om ons tot bekering en verlossing te roep. Elke môre is Sy genade aanbod aan ons weer nuut. Dag vir dag roep Hy ons op sóveel maniere. Jesus het geen vreugde in die dood van ‘n sondaar nie en verlang dat ons by Hom skuiling sal vind van ons sondeskuld en die mag van die sonde oor ons lewe. Hierdie liefde en geduld is egter nie sonder einde nie. Wanneer ons Sy liefde aanhoudend verwerp, kom daar ‘n dag van oordeel. En dit is die probleem. Jesus kan dit nie keer nie. Jesus kan op water loop en dooies lewendig maak, maar Jesus kan my en jou nie dwing om vir Hom lief te wees nie. Hy smag na ons liefde maar Hy kan dit nie afdwing nie.

Maar selfs in die oordeel is Sy bewoënheid oor ons verlorenheid te bespeur. Selfs wanneer God straf, is dit nie sonder die pyn van teleurgestelde en verworpe liefde nie. Wat doen Hy? Soos ‘n “hoenderhen strek Hy sy vlerke oop” om ons te beskerm – soos aan die kruis met uitgestrekte arms – smag Hy daarna om ons tot besinning te roep; roep Hy ons om Sy “hen-hart” te aanvaar en met geloof onder Sy “vlerke” te kom skuil; roep Hy ons om tussen Sy “vere” deur te loer na die ander “kuikens” wat nog arrogant op hulle eie rondskarrel en hulle ook te nooi vir Sy beskerming. Waarom sal ‘n mens dan jou hart verhard en nie na Sy roepstem luister nie? Waarom sal ons die dood bo die lewe verkies? Kyk, nou is dit nog genadetyd. Laat ons dit met albei hande aangryp! Kom ons vat hande en stap saam met Jesus na die ewige stad van God. Dit is nie altyd maklik nie, maar beslis die moeite werd!

“Ons behoort God te dank vir alles: as dit goed is, omdat dit goed is; en as dit sleg is, omdat dit geduld, nederigheid en afkeur vir hierdie wêreld in ons werk en ons hoop vestig op die ewige stad van God”

(CS Lewis).

Gebed: Hemel Vader, dankie dat U in Jesus my verseker van die finale oorwinning en dat ek weer in die sonskyn van U liefde kan wandel. Dankie Jesus dat U “dikwels my as U kind bymekaarmaak soos ’n hen haar kuikens onder haar vlerke.” Dankie dat U my Toevlug is van al my probleme. Hou asseblief u “vlerke” oopgesprei vir daardie tye van beproewing en gee dat ek U liefde en vrede sal ervaar en die krag sal ontdek wat die bande van sonde sal vernietig. Help my deur U Gees om van U te getuig en hulle wat nog reddeloos rondskarrel, uit te nooi om te kom deel in U beskermende liefde. Amen.