Gedagte vir Vandag

JESUS WORD TEENGESTAAN EN BELY. SY DADE VAN BARMHARTIGHEID TEENOOR JOOD EN HEIDEN.

(Matt. 13:54–16:20)

JESUS LOOP OP DIE SEE (3).

(Mark. 6:45-52; Joh. 6:15-21)

HY ÍS BY ONS!

Matt. 14:26-27 – “Toe Sy dissipels Hom op die see sien loop, het hulle groot geskrik en gesê: ‘Dis ‘n spook! Van angs het hulle hard begin skreeu. Maar Jesus het dadelik met hulle gepraat en gesê: ‘Wees gerus, dit is Ek. Moenie bang wees nie.”

Vergelyk ook Joh. 6:19b-21 – “Die dissipels sien Jesus op die see loop en naby die skuit kom, en hulle het bang geword. Maar Hy sê vir hulle: ‘Dit is Ek; moenie bang wees nie.’ Hulle was toe gewillig om Hom in die skuit te neem, en daarna het die skuit by die land aangekom waarheen hulle op pad was.”

Hierdie gebeurtenis is natuurlik, veral vir Matteus en Johannes, ideaal om te onthou en ongeveer ses dekades later daarvan te skryf. Hulle was immers altwee op daardie vissersboot! As bekwame visserman sou Johannes daardie stormaand gereeld in sy herinnering oproep – hulle op die see; die grys-silwer van die maanlig; die storm; die rowwe roeispaan in sy hand; die flappende seile; die skree van die wind, die verswelgende golwe; die boot wat hemelhoog opstyg en dan weer na die dieptes afduik; hulle seemanskuns wat elke greintjie krag verg maar blyk om onsuksesvol te wees; die “spook” op pad na hulle toe – ons gaan vergaan!

Maar dan …, die gerusstellende stem van Jesus wat oor die stormwaters aangesweef kom en hulle verskriklike angs tot bedaring bring: “Dit is Ek; moenie bang wees nie.” Treffend! Die oomblik toe hulle Jesus se stem herken, het hulle bedaar. Toe hulle Hom daarna in die skuit neem, geskied nog ’n wonder. Die storm bedaar nie net nie, hulle het onmiddellik aan land gekom, en ook, die plek van aankoms was juis die plek waarheen hulle op pad was!

Hulle onthou ook die ander wonders van daardie nag, wat natuurlik vandag, nog steeds van waarde is. Jesus het hulle dopgehou, Hy het hulle nie vergeet nie (Mark. 6:48). Jesus hou ons dop, Hy het ons tot hier gebring. Hy het beslis geweet dat daar baie storms op ons pad sal wees toe Hy ons vooruit gestuur het, en tog het hy ons gestuur. “Koninkrykskinders” sal nie altyd die beste hê, of alle probleme opgelos word of al hulle vrae beantwoord word nie. Jesus het nooit gesê “Kom na my toe en al jou probleme sal verdwyn nie.” Hy sê wel “moenie bang wees nie”.

Dit is nie wát met ons gebeur wat belangrik is nie, maar waarheen ons dit neem wanneer dit gebeur! “Die Here is naby. Moet oor niks besorg wees nie, maar maak in alles julle begeertes deur gebed en smeking en met danksegging aan God bekend. En die vrede van God wat alle verstand te bowe gaan, sal oor julle harte en gedagtes die wag hou in Christus Jesus” (Fil. 4:5b-7). Het jy al hierdie raad toegepas?

Hulle onthou dat Jesus in die storm na hulle toe gekom het al was dit eers die volgende môre. Dit voel dikwels vir ons of die Here ons in die steek gelaat het wanneer die lewe druk; dit voel ons bid teen die plafon vas, die Here hoor ons nie! (Gaan buite toe, dan is die “plafon” soveel hoër en feitlik oneindig.) Hy voorsien op Sy tyd en op Sy manier. Terwyl die dissipels teen die storm baklei en Jesus sien, het hulle Hom nie herken nie! Hoe dikwels herken ons ook nie die hand van die Here in die krisistye in ons lewens nie? En tog, Hy is daar, meer as waarvan ons bewus is. Ons moet net luister na Sy gerusstellende stem: “Dit is Ek. Moenie bang wees nie.” Ons moeilikste tye bring ons nader aan Jesus – Hy is bý ons!

Hulle onthou dat hulle met hierdie storm net op Jesus moes vertrou, al was Hy nie dadelik by hulle nie en al het dit gelyk of Hy nie omgee nie. Jesus help ons om te groei in ons geloofslewe. Te midde van die storms en krisisse in ons lewens moet ons bly vertrou op Jesus, ongeag van ons omstandighede. Die storms of versoekings, watter vorm dit ookal aanneem, is die verleidings van satan wat natuurlik altyd ‘n groot deel geweld saamsleep, en gevolglik ‘n menigte mense met hom op tou neem. Lewensstorms is onvermydelik. Wanneer hulle kom, moet ek en jy aanhou vertrou op Jesus deur op Hom alleen te fokus, en nie te wonder oor die “spoke van die lewe” nie. “Moenie bang wees vir wat julle alles gaan ly nie ... Bly getrou tot die dood toe, en Ek sal julle die lewe as kroon gee” (Op. 2:10). Glo en vertrou dit!

Wanneer ons in ’n storm beland, selfs wanneer ons binne God se wil probeer bly, moet ons weet: Hy het ons tot hier gebring en Hy sal ons nie nou alleen laat nie. Dit is ’n besliste sekuriteit waaraan ons kan vashou al verstaan ons nie altyd Sy groter koninkryksdoel nie. Die Here gebruik soms krisisse in ons lewens om ons te vorm net soos die beeldhouer ’n skerp beitel en hamer gebruik om ’n beeld te vorm. Terwyl ons teen die sterk wind en die storms van die lewe met roeispane beur wat eintlik niks vermag nie, hou Hy ons dop. Hy laat ons toe om ons eie stryd te stry, en ... Hy ís by ons! “Hy is nie ver van enigeen van ons af nie, want deur Hom lewe ons, beweeg ons en bestaan ons” (Hand. 17:27b-28).

Somtyds is dit net vir ons nodig om in ons teistering Jesus se stem te hoor – net te hoor dat Hy by ons is! Soms dink ons ook ons is alleen, of sien ons spoke, sien ons net die teisterende wind, die golwe en die donker. Dan gaan haal ons die bobejaan agter die berg en herken ons nie vir Jesus in ons bangheid of benoudheid nie. Maar dit is juis dán, wanneer ons wéér Sy stem moet hoor, wanneer ons mekaar aan Hom moet herinner en waaragtig gló, Sy teenwoordigheid sál die vrees verdryf en plek maak vir vrede en kalmte.

“Hy het die stormwind stilgemaak, en die golwe van die see het bedaar. Die seevaarders het hulle verheug oor die kalmte, God het hulle veilig gelei na die hawe waar hulle wou kom” (Ps. 107:29-30). Sodra ek en jy die Here in ons situasie raaksien, sal ons besef Hy in beheer is - Hy ís by ons. Hy sal sorg dat ons veilig by die hawe kom volgens Sy plan. Maak net seker jy is saam met Hom in dieselfde skuit!

“Daar is net een manier om vrees te bowe te kom, en dit is om die dinge wat jou bangmaak in gebed na Jesus te neem” (Polycarpus).

Gebed: Hemelse Vader, vandag wil ek al my vrese voor U voete kom neerlê. U weet eintlik reeds van elkeen van dit en daarom wil ek U vra om my te vergewe dat ek steeds soveel vrese het, ten spyte van die feit dat U by my is. Dankie dat U my vrees verander in kalmte en dat ek in hierdie wêreld kan leef deur U liefde – daardie liefde wat bangwees vir altyd onnodig maak. Amen.