E-Kerk : Gedagte vir Vandag

DIE OORDEEL VAN GOD IS NIE IN STRYD MET DIE VOORREG VAN DIE JODE NIE (3) – LUISTER EN GLO!

Rom. 3:7-8 – “Maar as my leuenagtigheid die betroubaarheid van God duideliker aan die lig gebring het en so dien tot eer van God, waarom word ek dan nog as sondaar veroordeel? Beteken dit dat ons sê: Laat ons die verkeerde doen sodat die goeie daaruit kan voortkom? Daar is mense wat ons dit wel lasterlik in die mond lê, maar hulle kry die oordeel wat hulle verdien.”

Vergelyk ook Joh. 5:24 – “Dit verseker Ek julle: Wie luister na wat Ek sê, en in Hom glo wat My gestuur het, het die ewige lewe. Hy word nie veroordeel nie maar het reeds uit die dood na die lewe oorgegaan.”

Die vraesteller in Paulus se verbeeldingsgesprek probeer sy knaende vrae oor God se regverdigheid, op ‘n ander manier bevestig. As dit dan blyk dat God die sonde van die mens kan gebruik tot Sy verheerliking, is die logiese gevolgtrekking nie dat die mens dan maar “dapper moet sondig”, omdat dit uiteindelik tot groter verheerliking van God lei nie? God is mos getrou en regverdig en in liefde vergewe Hy tog álle sonde, (1 Joh. 1:9), daarom kan ons maar rustig voortgaan om te sondig, lustig God se woord vertrap en dan tóg gered word.

Paulus vind dit ’n lasterlike gedagte. “Daar is mense wat hom dit in die mond lê” dat sy leer van die verlossing deur genade daarop neerkom dat ’n mens die verkeerde moet doen sodat die goeie daaruit kan voortkom. God is heilig en Hy haat die sonde, die sonde wat skuld meebring en God eis betaling. Dit is onaanvaarbaar dat ‘n mens kan dink dat hoe méér hy sondig, hoe méér word God se genade. Ons kán nie God se genade gebruik as ‘n dekmantel vir ons sonde nie! Paulus wys dié voorstelling van sy evangelie op die sterkste moontlike manier van die hand. Mense wat só redeneer, “kry die oordeel wat hulle verdien.”

Ons moet egter onthou dat God oneindig groter is as ons. God se logika skryf ons nie af nie, Hy hou aan om ons lief te hê ten spyte van ... ! God se trou, Sy almagtigheid en liefde nooi ons uit om na Hom te kom. God verlekker Hom nie in ons sonde nie, daarom het Hy Jesus gestuur om ons sondaars met Hom te versoen en met groot nadruk spreek Jesus hierdie sentrale waarheid uit in Joh. 5:24. Die weg tot redding van die mens, wat weens die sonde dood is onder die oordeel van God, is egter moontlik deur die eenheid van Vader en Seun.

Vir die redding stel Jesus twee vereistes wat wesenlik op dieselfde neerkom. Die eerste is om te “luister na wat Hy sê”. Die gelowige aanvaarding van die blye boodskap van verlossing wat Jesus kom verkondig het, is die eerste tree op die pad na die ewige lewe, en die tweede, is om “in God te glo wat Hom gestuur het.” Ons gelowiges “glo God” omdat God waaragtig en geloofwaardig is. Wie God op hierdie wyse glo, sal besef dat net onderhouding van die gebooie, soos die Jode gedoen het, nie voldoende is om die ewige lewe te verkry nie. Daar moet ook geloof wees in die openbaringsdaad van God soos dit volvoer is in die koms van Jesus Christus.

Wanneer ons “luister na wat Jesus sê en in God glo wat Hom gestuur het”, betree ons ‘n nuwe verhouding met God – die Regter word ons Vader, die toekoms word die hede, die onbekende word intimiteit met God en vrees verander in liefde. Wanneer jy jouself in geloof aan Jesus Christus oorgegee het, gaan jy uit die dood oor tot die lewe. Jy leef nie meer ter wille van jou eie selfsugtige belange nie. Die tydverdrywe en dinge wat jy vroeër gekoester het, het nie meer dieselfde aantrekkingskrag nie. Die doelstellings wat jy so naarstigtelik nagejaag het, lyk nie meer so belangrik nie.

Dit is die enigste ware basis van sekerheid in hierdie lewe – As ek “luister na wat Jesus sê en in God glo wat Hom gestuur het” hou God my vas. Geen gelowige wat weet hóé sterk die Here hom of haar vashou sal ooit wil los nie! Geen gelowige wat weet hóé sterk die Here hom vashou sal ooit sê: “Ag nou hoef ek nie meer om te gee nie, Hý hou my mos ...” Hoe meer ek sondig, hoe meer word God se genade, ek kan maar aanhou om te sondig. Nee!! Daarom sê die Here uitdruklik: “Dit is húlle wat My VOLG” (Joh. 10:27). Dit gaan nie oor hoe sterk ek Sy hand vashou nie, maar hoe sterk Hy my hand vashou. Dit is Sý vashou, wat my vashou tot gevolg het en aan die gang hou. My vashou is gebou op Sy vashou! Juis die feit en die wete dat Jesus my nie los wanneer ek Hom los nie, maak dat ek Hom nie wil los nie! Die feit dat Hy as Plaasvervanger vir my sondes vasgespyker is aan ‘n kruis, veroorsaak dat ek aan Hom wíl vashou en nie meer wíl sondig nie!

Watter wonderlike belofte en versekering dat ons, as ons na die woorde van Jesus luister en in Sy Vader glo, nie meer geestelik dood is nie en nóú reeds seker mag wees dat ons rééds “uit die dood na die ewige lewe oorgegaan het.” As ons Hom in geloof volg, hou Hy ons stewig in Sy hand vas, daardie selfde hande wat deur God se genade, deurboor is vir ons sondes!

“Ware geloof is harde werk en dit kos jou duur. Dis dóén in plaas van net sê ...! Ware geloof is nie om hemelpastei te eet nie; dit is om kruis te dra. Dis jouself prysgee, soos Christus gedoen het” (Ferdinand Deist).

Gebed: Dankie Here vir U genade. Voordat ek oorgegaan het na “die lewe” en U eerste begin stel het, was ek die belangrikste persoon in my beperkte klein wêreldjie. Voorheen was my liggaam ‘n bron van genot, maar deur U genade, word dit nou ‘n tempel van die Heilige Gees. Voorheen het ek U probeer oorreed om alles te doen wat ek wil hê en sóós ek dit wil hê, maar nou vind ek vreugde en betekenis deur te doen wat Ú van my verlang. Ek moet egter bely dat ek nie altyd suksesvol in my pogings is nie, daarom is ek dankbaar dat U Gees my lei in die waarheid. Hou my vas Here, ek wil nooit laat los nie! Amen.