E-Kerk : Gedagte vir Vandag

DIE REGVERDIGE OORDEEL VAN GOD (1) – GOD PRAAT MET MÝ!

Rom. 2:1-3 – “Daarom is daar vir jou geen verontskuldiging nie, vir jou, mens wat ‘n ander veroordeel, wie jy ook al is. Deurdat jy oor ‘n ander ‘n oordeel uitspreek, veroordeel jy jouself, want jy wat veroordeel, doen dieselfde dinge. Ons weet dat God regverdig handel wanneer Hy mense wat sulke dinge doen, veroordeel. Maar jy, mens, wat ander veroordeel wat sulke dinge doen, en jy doen dit self, verbeel jy jou dat jy aan die oordeel van God sal ontkom?”

Vergelyk ook Matt. 7:1-2 – “Moenie oordeel nie, sodat oor julle nie geoordeel word nie; met dieselfde oordeel waarmee julle oor ander oordeel, sal oor julle geoordeel word, en met dieselfde maat waarmee julle ander meet, sal vir julle gemeet word.”

Tot gister nog, praat Paulus van die heidene wat God misken het en het ons gelowiges miskien soos toeskouers, op die kantlyn gestaan en verlig gevoel dat ons darem nie deel is van hierdie drama tussen God en die ongelowiges nie. Baie van die Jode van die destydse gemeente het ook seker met groot lekkerkry op ander wat in hulle oë soveel slegter as hulle was, neergesien en veroordeel. Dalk was daar tussen ons ook ‘n paar wat selfvoldaan en ‘n bietjie hoogmoedig gedink het dat ons darem nie soos hierdie heidene is nie, ons is mos kerkmense. Buitendien praat Paulus nou met die Jode en nie met ons nie.

Verkeerd!! Paulus praat nie heeltemal net met die Jode nie. Onverwags, draai die helder soeklig van God se woord na ons toe: “Maar jy, mens ... wie jy ook al is!” Jy wat hier skryf ... jy wat hier lees ... “wie jy ook al is”! Met skok hoor ek hoe God my direk aanspreek en vra: “waarom sien jy neer op ongelowiges? Waarom veroordeel jy ander wat sulke dinge doen, “en jy doen dit self?” Of is jy onskuldig aan “ongeregtigheid, slegtheid, hebsug en gemeenheid; jaloesie, moord, twis, bedrog en kwaadwilligheid; skinder en praat kwaad; hooghartigheid, aanmatigend, verwaandheid; kwaad uitdink; ongehoorsaamheid aan jou ouers; onverstandigheid, onbetroubaarheid, liefdeloosheid, hardvogtigheid?” (Rom. 1:29-31).

Niemand wat sulke dinge doen, sal die oordeel van God ontvlug nie, álle mense is hierin gelyk. Al verskil is dat sommige dit openlik en uitgesproke doen, terwyl andere dit veroordeel, maar dit in werklikheid tog ook maar doen. Gevolglik is diegene wat oordeel, self ook sonder verontskuldiging, want hulle gee eintlik deur hulle oordeel, getuienis teen hulself dat dié wat sulke dinge doen (openlik of heimlik), veroordeel moet word. Terwyl hulle oor ander oordeel, veroordeel hulle hulleself. Juis daarom is dit dwaas vir mense wat self die dinge doen waaroor hulle ander veroordeel, om hulle te verbeel dat hulle aan die “oordeel van God sal ontkom.”

Waarom sou Jesus reeds in Sy Bergpreek al, (Matt. 7), ‘n beroep op ons doen om nie ‘n ander te oordeel nie? Eerstens ken ons nie al die feite van ‘n ander se lewensomstandighede nie en is dit nodig om onsself in ‘n ander se skoene te plaas om dalk te besef wat daardie persoon se behoeftes en versoekings is. Wanneer ál die feite bekend is van ‘n ander, is dit moontlik om selfs goeie dinge in ‘n slegte mens waar te neem. ‘n Kristal lyk aanvanklik dof maar wanneer dit gedraai word sodat die son op ‘n sekere hoek daarop skyn, word die mooiste kleure opgetower. Soek die onderliggende skoonheid en verwag dan dat hulle dieselfde aan jou doen.

Tweedens moet ons versigtig wees met onpartydige oordeel. Instink en redelose optrede kan iemand klaar beoordeel. Jou eie lewe kan met so dik laag stof bedek wees dat die bietjie vuilgoed wat jy van ‘n ander wil afstof, nie raakgesien word nie. Die gevolglike probleem daarvan is dat mens geneig is om jou eie sondetjies met verkleinwoordjies te spel en na ander met ‘n vergrootglas kyk.

“Dit is makliker om te sê hoe ander moet leef as om self so te leef” (Kenneth Wilson).

Gebed: Ag Here, vergewe my kritiese en beoordelende gees want ek staan ook skuldig voor U aanklag. Help my om met meer takt en selfregverdiging met ander om te gaan. Dit is vir my so maklik om te sien hoe ander se lewe ongeorganiseerd is, hoe agtelosig hulle is, hoe selde hulle bietjie ekstra moeite doen, hoe maklik hulle kan oordeel. Ek kan myself nie weerhou van “bekommernis” oor ander se probleme en foute nie. Wanneer ek egter myself krities evalueer, myself eerlik ondersoek, kom ek agter hoe blind ek was vir my eie sondes, kom ek agter dat dit niks anders was as ‘n oordeel van selfsugtige motiewe nie. Dra my, help my, vernuwe my o Gees van God. Amen.