Gedagte vir Vandag

Donderdag, 1 September 2022

Koos Espach

Stefanus se toespraak (2)

Die periode van die aartsvaders – geskiedenis van Abraham (2)

God seën dié wat glo

Hand. 7:3 – “God het vir Abraham gesê: ‘Trek uit jou vaderland uit, weg van jou familie af, en gaan na die land toe wat ek vir jou sal wys.”

Vergelyk ook Rom. 4:4-5 – “’n Arbeider se loon word nie vir hom as ‘n guns gegee nie, maar as iets wat hom toekom. Maar die mens wat nie op wetsonderhouding staatmaak nie, maar wat glo in Hom wat die goddelose vryspreek, hy kry die vryspraak deur sy geloof.”

Die diaken Stefanus is gevange geneem op grond van valse getuienis, maar kry ‘n kans om homself te verdedig. Hy begin om die manne van die Joodse Raad ‘n geskiedenisles te gee, wat eintlik aan hulle behoort oorbekend te wees. Stefanus het nie ‘n nuwe profetiese uitspraak gemaak nie, maar aan sy hoorders eenvoudig gewys dat dit wat nou aan die gebeur was, net die vervulling van God se beloftes in die Ou Testament was en dit eintlik niks vreemds is nie. Deel hiervan was God se reddingsaksie wat veral met die roeping van Abraham, momentum gekry het.

Stefanus het geweet dat dit sy laaste preek sou wees. Vir die Raad het dit nie oor reg of verkeerd gegaan nie. Hulle het reeds vals getuies omgekoop sodat hulle hom kon doodmaak. Daarom gaan haal hy sy getuienis sedert Abraham se tyd, sodat sy hoorders kon besef dat dit eintlik net ‘n voortsetting van Jesus se boodskap van die res van die Bybel is. Abraham kon nie op “wetsonderhouding staatmaak nie”, want hy het geen wet gehad of geken nie. Hy kon alleenlik staatmaak op sy “geloof in God.” Abraham het nie op sy wetsonderhouding staatgemaak nie, “maar geglo in Hom wat die goddelose vryspreek.” Daarom het Abraham die vryspraak deur sy geloof verkry.

Dit is ‘n wonderlike ontdekking as dit vir ons duidelik word dat ons hele verlossing, net uit genade is. God reken my en jou nie toe wat ons gedoen het of nagelaat het om te doen nie. God hou nie boek van die kwaad nie, Hy maak nie somme van die duisternis van verkeerdhede wat in ons woon nie, Hy bedek dit alles met genade. Dit is egter ons wat sommetjies maak, verkeerde aardse berekeninge. Baie mense redeneer volgens “Moses 1:1 is hulle geseënd want God skuld hulle! Ek het sóveel goeie dinge vir God en my medemens gedoen en as ek nou elke sonde wat ek al gedoen het, met ‘n goeie daad aftrek, dan sal God my op die Groot Betaaldag moet uitbetaal???”

Ai tog, ons arme mense. Ons arme sondaars skiet so ver tekort, maar ons is nou eenmaal so gemaak en so gelaat staan! Nee! Inteendeel, God het ons gemaak en Hy maak nie foute nie. Hy het ons ook nie so laat staan nie! God werk nie met sommetjies nie. Hy het net een keer wel sommetjies gemaak, hemelse berekeninge, en toe moes Hy Jesus wegvee uit die land van die lewendes, ter wille van ons!! Dis vreemd dat mense bereid is om enigiets vir godsdiens te doen, behalwe om te aanvaar dat God se genade verniet is. Ons kan nie genade verdien of koop nie. Die goeie nuus dat God ons vergewe het in Jesus, het baie mense se harte nog nie gepenetreer nie. Hulle sal alles glo behalwe dat daar buite die kringetjie donker rondom hulle, ‘n Lig van liefde brand.

En dis tog so eenvoudig. Ons moet aanvaar dat God ons sondes vergewe het. Sy genadegawe is ‘n hemelse geskenk en daarom kan ons dit diep in ons harte beleef dat ons vry is van al ons skuld en dat ons niks hoef terug te betaal nie – “Almal (gelowiges in Jesus Christus) word, sonder dat hulle dit verdien, op grond van Sy genade vrygespreek vanweë die verlossing deur Jesus Christus” (Rom. 3:23b). God se genade beteken dat Hy ons verlede met al sy foute, mislukkings en sondes, opgeskeur en weggegooi het. Dis betaal en gestempel – “Paid in Full!”“Ons moet net glo in Hom wat die goddelose vryspreek.”

“Genade beklemtoon terselfdertyd die hopelose armoede van die mens en die grenslose liefde van God” (William Barclay).

Gebed: Hemel Vader, dit is ‘n onbeskryflike wonder dat U genadige liefde uitgestort word aan my wat niks besit nie behalwe die sonde. Ek is só dankbaar om te weet U sien my nie aan vir wie ek in werklikheid is nie; U reken my nie toe wat ek gedoen het of versuim het om nie te doen nie – U wis dit uit en bedek dit met U genade en dink nooit weer daaraan nie. Dankie dat U die onvergeeflike in my ook vergewe het, dit toegeplak het en weggegooi het, vir ewig. Amen.