Gedagte vir Vandag
JESUS SE GESAG IN SY WONDERDADE – DRIE GENESINGS!
(Matt. 8:1 tot Matt. 9:34)
EERSTE GENESING: DIE GENESING VAN ‘N MELAATSE (1) – LAAT U WIL GESKIED!
(Mark. 1:40-45; Luk. 5:12-16)
Matt. 8:1-3 – “Jesus het afgekom van die berg af, en ‘n groot menigte mense het saam met Hom gegaan. ’n Melaatse man kom kniel toe voor Hom en sê: ‘Here, as U wil, kan U my gesond maak.’ Toe steek Jesus sy hand uit, raak hom aan en sê: ‘Ek wil. Word gesond!’ En sy melaatsheid was onmiddellik weg.”
Vergelyk ook Lev. 13:45 – “Iemand wat ‘n velsiekte het wat hom onrein maak, moet geskeurde klere dra en sy hare onversorg laat. Hy moet ook die onderste gedeelte van sy gesig bedek en uitroep: ‘Onrein! Onrein!’ Hy bly onrein solank hy die siekte het. Hy moet dan ook in afsondering lewe …!”
Nadat Jesus in die Bergrede deur Matteus voorgestel is as die Een wat die wil van God gesagvol verkondig, word daar nou beskryf hoe Hy sy Goddelike gesag met die daad bevestig. In die eerste geval beskryf Matteus vir ons hoe Jesus uitreik na ‘n melaatse man wat destyds in die Joodse samelewing, nie gereken is nie.
Melaatsheid was gevrees omdat dit ongeneeslik was en die melaatse was nie in die bewoonde plekke toegelaat nie (Lev. 13:45). Die melaatses was van die ongelukkigste mense in die samelewing. Die wet het bepaal dat hulle as onrein beskou moet word en uitgesluit moet word uit die samelewing. Hulle is nie toegelaat binne ’n ommuurde stad nie. Jesus tref hierdie melaatse aan terwyl Hy verder deur die platteland in Galilea reis.
Die storie word vertel van ‘n ma wat haar dogtertjie kafee toe stuur en baie bekommerd geraak het omdat die dogtertjie langer geneem het om terug te kom as wat sy moes. Met haar terugkoms eis haar bekommerde ma ‘n verduideliking. Sy vertel toe dat sy ‘n maatjie raakgeloop het wat gehuil het omdat haar pop gebreek het. “O, toe help jy haar eers om die pop reg te maak?” “Nee,” antwoord die kind. “Ek weet nie hoe om die pop reg te maak nie, ek het gestop sodat ek haar kon help huil!”
Jesus doen dieselfde. Te midde van Sy voortgesette reis, waag hierdie melaatse dit tot naby Jesus, “kom kniel toe voor Hom en sê: ‘Here, as U wil, kan U my gesond maak.’” Die melaatse erken Jesus se gesag daarom kniel hy voor Hom, smekend werp hy hom voor die Here neer. Sy bede is ’n belydenis van sy geloof in Jesus en ook die hulpgeroep van een wat bewus is dat hy menslik gesproke, volslae verlore is. Maar aan die almag van Jesus twyfel hy nie in die minste nie; die vraag is of “Jesus dit sou wil?” Saamhuil is egter nie vir Jesus genoeg nie, Hy dóén meer!
Die liefde van Jesus stel sy almag in die werk tot redding. Deur innige meegevoel beweeg, skroom Hy nie om hierdie man wat volgens die voorskrifte van die Joodse wette onrein is a.g.v. sy siekte, “Sy hand uit te steek, hom aan te raak en te sê: ‘Ek wil. Word gesond!’” Jesus doen iets wat vir mense rondom Hom ondenkbaar was. Hy “raak” die melaatse man “aan met die hand.” Daardeur word Jesus nie onrein nie, maar die onreine melaatse word rein. Met ’n woord en met die hand betuig Jesus sy liefde en ontferming teenoor so ’n ongelukkige mens, en op Sy magswoord verlaat die siekte die man, sodat hy terstond voor almal se oë gesond, gereinig staan.
Hier is baie meer op die spel as net Jesus wat ‘n sieke gesond maak. Hy steek Sy hand uit en raak ‘n onreine, uitgeworpene en onaanvaarbare mens aan en wys vir ons die krag van medelye. Om saam te huil oor ‘n gebreekte pop, of ‘n gebreekte lewe, is ‘n daad van onoortreflike liefde. Ek en jy kan dalk nie siek mense genees nie, maar ons aanraking betoon ‘n daad van meegevoel in Jesus se Naam, wat ‘n “melaatse”, ‘n onaanvaarbare, weer aanvaarbaar kan laat voel.
“Medelye, liefde en meelewing is nie minder werklik in God – wat vir ons onsigbaar is – as in mense wie se jammerte ons kan waarneem nie” (Henry Ward Beecher).
Gebed: Medelydende Verlosser, dis ‘n onoortreflike voorreg om tot U te bid: Laat U wil geskied omdat U vir my net die beste wil! Amen.